W obu przypadkach przestępca postępuje z cudzą rzeczą tak, jakby był jej właścicielem. Różnica polega na tym, w jaki sposób sprawca wchodzi w posiadanie cudzej rzeczy.

Dla przykładu: jeżeli legalnie powierzono mu np. narzędzie, a on je sprzedał lub nie chce zwrócić, dokonał przestępstwa przywłaszczenia. W innym przypadku, gdy wcześniej zabrał cudzą rzecz wbrew woli jej właściciela, np. rower spod sklepu, mamy już do czynienia z kradzieżą.

Przywłaszczenie mienia – art. 284 § 1 Kodeksu karnego

„§ 1. Kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi lub przywłaszczenia rzeczy znalezionej sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Jeżeli przywłaszczenie nastąpiło na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.


Z kradzieżą mamy zatem do czynienia wtedy, gdy sprawca wyjmuje spod władztwa innej osoby jakąś rzecz ruchomą - zabiera ją z chęci zachowania dla siebie i traktowania, jakby był jej właścicielem, więc dla przykładu: sprzedaje, daruje innej osobie czy niszczy.


Artykuł 278 Kodeksu karnego

§ 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
§ 5. Przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego.


Oba opisane czyny zabronione mogą być przestępstwem lub wykroczeniem, w zależności od wartości przywłaszczonego mienia (500 zł).